ПЛАСТИЛИНОВЫЙ АИСТ  

Прыгожых краін ёсць на свеце нямала,
А трэба пачуць i пабачыць адну,
Каб сэрца тваё назаўсёды прызнала
Прасторы азёр i лясоў даўніну.

Краіна такая адзіная ў свеце,
У ей безліч чароўных, утульных куткоў.
Дзе добра памарыць, падумаць аб мэце,
Што кожны абраў сабе з малых гадоў.

Тут люды заўседы: i сёння, i ўчора
Чуллівыя. Мужныя. I каб маглі,
То шчасця пакінулі б целае мора,
Каб зараз вайны не было на зямлі.

Што ж тэта за дзіва- краіна такая?
Яе прыгажосць - бы з вясёлак абрус.
Яна для мяне як i маці, святая.
А як у нас клічуць яе? Беларусь.

Мая Беларусь! Як цябе я кахаю!
Краіна мая ты азёр i лясоў!
Мая Беларусь! Я табе прысягаю:
Куды не пайду - зноў вярнуся дамоў.